Çanakkale, istiklâli ve istikbali söz konusu olduğunda, kahraman Türk milletinin cesaretinin, metanetinin ve mücadele ruhunun her neferde ayrı ayrı nasıl tecelli ettiğinin en net görüldüğü yerdir.

Savaşmayı değil, ölmeyi emreden Mustafa Kemal Atatürk'ün ve Cevat Paşa, Yahya Çavuş, Halide Onbaşı, Kınalı Ali gibi geri dönmeyi asla düşünmeyen, esir olarak yaşamak yerine onuruyla şehit olmayı tercih eden nice kahramanın destanıdır Çanakkale.

Gelibolu'da, Anafartalar'da, Conkbayırı'nda metrekaresine binlerce merminin düştüğü her siperde, biraz üzüm hoşafı ve bir dilim ekmekle şehadete yürüyen kahramanların; bu topraklar üzerinde emelleri olan düşman zırhlılarını serin sulara gömdüğü cehennemdir.

 

Çanakkale;  Bastığı yerleri toprak diyerek geçmeyenlerin uğruna toprak olduğu yerdir. Sultan Alparslan'a Malazgirt'te ateş yaktıran cesaretin, Fatih'e gemilerini Haliç'e indirten ferasetin can bulmasıdır.

"Ya istiklâl ya ölüm" şiarıyla tarihte vücut bulmuş bir milletin evlatları olarak bugün bizlere düşen en önemli görev;

Ecdadımızın emaneti olan kutsal vatanımızda şanlı bayrağımızı ebediyete kadar dalgalandırmak,  Çanakkale ruhunu yüreğimizde daima yaşamak ve ecdadımızın aziz ve kutlu hatırasını sonsuza kadar bu topraklarda yaşatmaktır.

 

Bu milletin evlatları şunu çok iyi bilmelidir ki; tarihin her döneminde var olan bu millet, binlerce yıllık geleneğiyle, 1071'den beri vatan tuttuğu bu topraklarda, dâhili ve harici her türlü saldırıya Çanakkale'de olduğu gibi en ağır karşılığı verecek, kutsal vatan toprağında varlığını daima sürdürecektir.

 

Bu vesile ile; Çanakkale Zaferi'nin 107. yıldönümünde, Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ü ve silah arkadaşlarını, gazilerimizi ve ebediyete irtihal eden tüm şehitlerimizi rahmet, minnet ve şükranla anıyorum.

Çanakkale geçilemedi, ilelebet geçilemez!

Aziz şehitlerimizin ruhu şad, zaferimiz kutlu olsun.